در سری مقاله‌های محتوابلد، چندین بار به رشد بازار فریلنسری در سراسر دنیا اشاره شده است. آمارهایی مانند 16 میلیون کاربر فعال در وبسایت UpWork و 270 هزار فریلنسر وبسایت پونیشا که در کمتر از یک دهه شروع به فعالیت کردند، در کنار رشد 58 میلیونی تعداد فریلنسرهای فعال در آمریکا در بین سال‌های 2016 تا 2023 این سوال را برای ما به‌وجود می‌آورند که چه عواملی باعث رخ‌دادن چنین تغییر بی‌سابقه‌ای شده است و آیا این عوامل هم‌چنان جذابیت خود را برای سال‌های پیش رو حفظ خواهند کرد.
در ادامه دلایلی آورده شده است که ادعای ما مبنی بر ادامه‌دار بودن رشد شغل‌ها به‌صورت فریلنسری/ دورکاری را تقویت می‌کند.
نسل جدید عاشق انعطاف‌پذیری است
جوانان امروزه شاید یک شغل تمام‌وقت را برای خود انتخاب کنند اما باید توجه کرد که این جوان‌ها نسلی هستند که از سنین پایین با یک گوشی همراه در کنار خود بزرگ شده‌اند و نتیجتا یک تمایل بسیار شدید به نوآوری، ارتباط سریع ما بقیه افراد و از همه مهمتر سریع برآورده‌شدن نیازهایشان دارند. این انتظارات باعث می‌شود که ماندن در یک شرکت خاص برای یک دهه و امید به گرفتن ارتقای شغلی برایشان اصلا جذاب نباشد. این اصلا بدان معنا نیست که آن‌ها به فکر آینده شغلی و موفقیت در حرفه خود نیستند، بلکه آن‌ها چیزی بیش از صرف تجربه کاری را می‌خواهند. آن‌ها از پیشرفت کند کارها در همه زمینه‌ها که نسل‌های گذشته با آن خو گرفته بودند، کلافه می‌شوند.
دلیل دیگری برای اینکه چرا این تمایل به انعطاف‌پذیری وجود دارد راحتی پیدا کردن یک موقعیت شغلی فریلنسری است. تنها کاری که آن‌ها باید انجام دهند یک جست‌وجوی آنلاین بوده و به‌راحتی نتایج زیادی در پتلفرم‌های مختلف برایشان به نمایش درخواهد آمد.
هزینه‌های کارمندان تمام‌وقت در برخی موارد به‌صرفه نیست
شرکت‌ها برای راه‌اندازی کسب‌وکار خود به‌صورت حضوری باید یک سری هزینه‌های اولیه را متحمل شوند. اجاره مکانی برای استقرار کارمندان و خرید سیستم‌های کامپیوتری از رایج‌ترین این هزینه‌ها می‌باشد. این هزینه‌های درحالی جز بدیهی راه‌اندازی شرکت‌های سنتی به‌شمار می‌روند که ره‌آورد اقتصادی مستقیمی را برای کارفرماها به ارمغان نمی‌آورند. در یک اقتصاد رقابتی، شرکت‌ها تلاش می‌کنند تا حتی‌الامکان با برون‌سپاری کردن وظایف، از این هزینه‌ها کم کنند. زمان‌هایی هستند که شرکت‌ها کارهای زیادی برای انجام دارند و در برخی زمان‌های دیگر کار خاصی برای انجام‌دادن نیست و نیروهای تمام‌وقت بدون انجام کار مفید، در حال گرفتن حقوق هستند. این اتفاق در حالتی که وظایف به یک فریلنسر سپرده شده رخ نمی‌دهد و او پرداختی به او صرفا بابت کاری که انجام می‌دهد، می‌باشد.
هیچ محدودیت سنی وجود ندارد
اگر بخواهیم به‌صورت کلی استدلال کنیم، همیشه در هر کاری یک محدودیت سنی وجود دارد؛ حالا شاید این محدودیت در بسیاری از موارد مشخصا بیان نشود اما ترجیح بسیاری بر این است برای هر موقعیت شغلی، نیروها در بازه سنی خاصی استخدام شوند. علاوه بر محدودیت سنی، شرط داشتن مدرکی که مبنی بر مهارت باشد نیز، خصوصا در شرکت‌های دولتی در ایران، هم‌چنان وجود دارد. این واقعیت‌ها در دنیای فریلنسری بسیار کمرنگ‌تر می‌شوند. در دنیای فریلنسری، هر کسی با هر سنی و با هر مدرکی می‌تواند وظیفه‌ای را پیش برد؛ تنها الزام موردنیاز داشتن مهارت و تجربه مرتبط می‌باشد.
با توجه به اینکه اقتصاد دنیا به‌سمت خصوصی شدن می‌رود و بازیگران خصوصی بسیاری از نقش‌ها و وظایفی که در حال حاضر برعهده نهادهای دولتی است را عهده‌دار خواهند شد، می‌توان ادعا کرد که این روند تخصصی‌شدن و مهارت‌محورشدن تقاضا برای موقعیت‌های شغلی مختلف نیز شدیدتر خواهد شد و این مساله خود باعث رشد فزاینده موقعیت‌های فریلنسری خواهد شد.
فریلنسرها موانع کمتری برای درآمد بیشتر نسبت به کارمندان تمام‌وقت دارند
دریافتی یک فریلنسر مستقیما به ساعاتی بستگی دارد که او به انجام پروژه‌هایش اختصاص می‌دهد. برخلاف یک شغل تمام‌وقت، این دریافتی صرف‌نظر از اینکه او چقدر دارد زمان و انرژی می‌گذارد، ثابت نیست.
مشخصا این گونه نیست درآمد یک فریلنسر بدون هیچ‌گونه محدودیتی باشد. او نمی‌تواند 20 ساعت از 24 ساعت را به امید درآمد بیشتر به انجام پروژه‌های مختلف پرداخته و سلامتی خود را به خطر بیندازد. نکته مهم این است که برای مثال اگر در شرایطی خاص و در دوره‌هایی کوتاه از زندگی، او نیاز به درآمد بیشتر داشت، این قابلیت برای یک فریلنسر نسبت به یک کارمند معمولی بیشتر فراهم است تا با انجام پروژه‌های بیشتر درآمدزایی بیشتر داشته باشد.
پاسخ شما به دیدگاه